ارتباط هموسیستئین پلاسما و شدت بیماری رگ‌های کرونر در بیماران آنژیوگرافی کرونری

چکیده مقدمه: هیپرهموسیستئینمی در مطالعات متعددی با افزایش خطر بیماری‌های قلبی- عروقی همراهی داشته است. به دلیل تفاوت در الگوهای تغذیه و زمینه‌ی ژنتیک، بر آن شدیم تا نقش هیپرهموسیستئینمی را به‌عنوان عامل خطر در جمعیتی ایرانی ارزیابی کنیم. هدف: تعیین ارتباط هموسیستئین پلاسما و شدت بیماری رگ‌های کرونر در بیماران آنژیوگرافی کرونری. مواد و روش‌ها: برپایه یک پژوهش همبستگی مقطعی(A correlation cross sectional study) بیماران سرپایی مشکوک به بیماری شریان کرونر که در مرکز آموزشی- درمانی حشمت در سال 1392 در راستای درمان مورد آنژیوگرافی کرونر قرار گرفتند، در پژوهش وارد شدند. 168 بیمار در مطالعه شرکت داده شدند. نمونه‌های خون وریدی ناشتا برای اندازه‌گیری میزان هموسیستئین پلاسما از بیماران گرفته شد و شدت بیماری عروق کرونر با مجموع امتیازبندی Gensini تعیین شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS 21 آنالیز و میزان معنی‌داری 05/0>p در نظر گرفته شد. سنجش آماری با آنالیزunivariate ، سپس آنالیز multivariate و با رگرسیون لوجیستیک انجام شد. داده‌های گروه‌بندی شده با آزمون Chi-square و داده‌های پیوسته با آزمون unpaired t test بررسی شدند. نتایج: بیماری شریان کرونری(CAD) در153 (91%) بیمار وجود داشت و 15 بیمار شریان‌های طبیعی کرونر داشتند. 58 نفر (5/34%) دچار هیپرهموسیستئینمی بودند. در بیمارانی که اسکور بالاتر درگیری کرونر داشتند، هیپرهموسیستئینمی شایع‌تر بود و همچنین میانگین هموسیستئین بالاتری داشتند. پس از همسان‌سازی با فاکتورهای خطر اصلی، همراهی مستقلی بین هیپرهموسیستئینمی با بیماری عروق کرونر یافت شد. نتیجه‌گیری: نه تنها مبتلایان بیماری شریان کرونری میزان هموسیستئین بالاتری نسبت به بیماران با آنژیوگرافی نرمال دارند بلکه هرچه شدت بیماری کرونری افزایش می‌یابد (بر‌پایه سیستم امتیازبندی Gensini) میزان هموسیستئینمی نیز به همان نسبت افزایش پیدا می‌کند.